Harajuku en eerste werkweek

Hallo allemaal,

Het is alweer een tijdje geleden dat ik het vorige en eerste verslag geschreven heb, dus het wordt wel weer eens tijd. Sinds het vorige bericht heb ik (zoals de titel al doet vermoeden) Harajuku en omgeving bezocht en heb ik de eerste werkweek alweer achter de rug.

Eerst maar eens een samenvatting van Harajuku, wat ik op zondag 16 juni bezocht heb. Ik ga proberen om zo een kaartje van de omgeving rondom Harajuku Station te posten, maar m'n internet verbinding doet heel raar (ik kan wel dit verslag typen en hopelijk ook verzenden maar geen andere websites bezoeken). Toen ik wakker werd regende het nog, dus de moed zakte me eerst een beetje in de schoenen. Toch ben ik maar opgestaan en na het ontbijt werd het zowaar mooi en zonnig weer. Zodoende begaf ik me toch maar richting het station en na wat gepruts met de kaartjesautomaat (geef mij een kaartje voor de Shinjukulijn!) was ik vrij snel bij het Harajuku station. Het eerste wat me opviel was de drukte! Ik kwam het station uitlopen en kwam direct een mensenmassa tegemoet. Korte tijd was ik gedesoriënteerd, maar gelukkig kon ik me de reisgids van Monja herinneren (dankjewel Monja). Zoals ik heb vermeld in m'n vorige bericht is Harajuku een soort ontmoetingsplek voor alternatieve jongeren, voornamelijk de Harajuku brug. Ik ben dus maar direct die kant opgelopen, maar kwam nogal teleurgesteld daar aan. Helemaal niemand was er, afgezien van wat toeristen die volgens mij even teleurgesteld waren om mij te zien als ik hen. Zodoende ben ik eerst maar doorgelopen naar het Yoyogi park en de daarin gelegen Meiji-schrijn.

Alleen de ingang van het park rondom de schrijn was al interessant genoeg voor een foto. Met opzet heb ik kort de kaart van het park bekeken en ben ik eerst om de schrijn heen gelopen, om het beste voor het laatst te bewaren. Desalniettemin was ook het park prachtig. Eigenlijk vind ik 'park' ook geen goede omschrijving, het was meer een oerwoud. Dit was mede te danken aan de regen van de vorige dag en de resulterende luchtvochtigheid in combinatie met de respectabele temperatuur van rond de 27 graden. Enkele foto's van het 'oerwoud' heb ik ook bij dit bericht geplaatst. Interessant om te zien waren de grote vaten met Sake die opgesteld stonden (zie foto's), allemaal uit eer voor de keizer Meiji. Na een tijdje door het oerwoud te zijn gelopen kwam ik bij een deel uit wat eerder als park omschreven kan worden. Op een gegeven moment zag ik wat mensen van een brug af staren en ging ik daar ook maar eens kijken.
"Oeh! Karpers en schildpadden!"(zie de foto's).
Op een veld was volgens mij ook een soort van gevechtkunstschool bezig met hun training, helaas heb ik hier geen foto's van gemaakt. Ook kwam ik hier een groep Japanse schoolmeisjes tegen in uniform. Dit zag er wel heel typisch uit. Ook hierbij heb ik weer verzuimd om foto's te maken trouwens (sorry Ceciel ;-)). Vanaf de Japanse schoolmeisjes ben ik maar richting de schrijn gelopen en besefte ik me opeens dat het park natuurlijk midden in de stad ligt, toen ik een flatgebouw boven de bomen uit zag komen. Dit heeft nog best een leuke foto opgeleverd.

Eenmaal bij de schrijn heb ik wel heel erg veel mazzel gehad. Net toen ik de binnenplaats opliep kwam er een bruidspaar binnenlopen. Er was blijkbaar net een traditionele bruiloft bezig. Stiekem heb ik snel een foto gemaakt....
De schrijn op zich was verder heel mooi om te zien. Ik heb kort een filmpje gemaakt, wat de schrijn in z'n geheel laat zien en de foto's geven wel een redelijke impressie denk ik. Ik heb trouwens niet kunnen achterhalen wat de boom met het touw ertussen inhield. De boom met alle kaartjes eromheen was bedoeld om persoonlijke gebeden voor de geesten van de tempel aan te bieden. Dit kost wel 500 yen...maar daarvoor worden je wensen dan misschien wel weer vervult, dus als je dan gewoon om meer dan 500 yen vraagt maak je winst...
Bij de boom in de buurt was ook nog een expositie van Bonzaiboompjes. Een paar leuke exemplaren staan bij de foto's weergegeven.

Na het bezoek aan de schrijn ben ik langs de keizerlijke tuin gelopen. Het koste 500 yen om hier door te kunnen lopen, maar dit leek het me wel waard. Uiteindelijk was dit ook wel het geval. Tussen de foto's hiervan staan een theehuis in de tuin, een meertje, de planten waarvan ik de naam ben vergeten maar die net in de bloei stonden (oma Geven weet de naam vast wel) en een bron waarin je je handen mocht wassen. Als ik het goed begreep was het reinigend voor je hele lichaam om je handen hierin te wassen. Er stond ook een bewaker bij, zodat je geen water zou stelen. Haha, nee, ik denk dat die er was om te zorgen dat niemand in de bron zou donderen (en er als een soort Obelix uit zou komen).
Bij de uitgang van de keizerlijke tuin kreeg iedereen nog een flesje ijsthee. Ik was zelf vergeten om iets te drinken mee te nemen, wat wel heel erg dom was, dus ik was echt blij met dat flesje. Tot ik er van ging drinken. Gigantisch bittere ijsthee was het. Ik heb er vanwege de dorst een stuk of 5 slokken van genomen en het toen maar in m'n tas gestopt om het uiteindelijk thuis weg te spoelen.

Gelukkig ben ik vanuit de schrijn naar het zuidelijke deel van het park gegaan, waar iets te drinken te koop was (ook weer uit automaten...in een park...). Ook in dit park had ik iets meer bijzonder geklede mensen verwacht. Er waren wel rockabillies, die een dansact opvoerden wat wel heel interessant was om te zien. Zodanig interessant dat ik ook dit niet heb vastgelegd. Wel heb ik een kort filmpje gemaakt van het park en wat dansende mensen. Er was nog veel meer te zien dan dit natuurlijk. Volgens mij is het zuidelijke deel van het Yoyogi park een belangrijke plek voor de wat vrijere mensen in Tokyo, of juist voor de mensen die even wat vrijheid nodig hebben. Zangkoren, dansgroepen, stormtroopers (uit Star Wars), hondenliefhebbers, frettenliefhebbers en muzikanten komen allemaal naar het park om eens te oefenen of te ontspannen.

Na een uur in het park deze mensen bewonderd te hebben, ben ik richting het zuiden gelopen, naar het Shibuya station. Op weg hiernaartoe ben ik het winkeldistrict in gelopen. Ook hier weer een gigantische drukte. Zodanig druk dat ik niet eens de kans heb gekregen om foto's te maken. Wel heb ik de Disneywinkel op de foto gekregen (voor Ceciel ;-)). De winkels hier ben ik niet ingegaan, omdat ik vooral eerst rond wou kijken en het gebied wou zien. Ik wil zeker nog een keer terug om ook nog eens de winkels te bezoeken. Vooral één van de grote warenhuizen wil ik wel van binnen zien.

Na het winkeldistrict ben ik terug gelopen naar de Harajuku brug om te zien of er nu wel iets te zien was. Jammer genoeg was dit niet het geval. Na nog een stukje door het park te lopen ben ik richting Takeshita Street gelopen (zie de foto's). Dit heeft het gemis op de brug wel weer enigzins goed gemaakt. De straat is wederom gigantisch druk, maar hier zijn wel jongeren te zien die zich kleden in bijzondere outfits. Ik heb zelfs wat mensen gezien met piercings in hun gezicht, wat volgens mij erg zeldzaam is in Japan. Ook mooi om te zien waren de HipHop kledingwinkels die uit authenticiteit volgens mij alleen maar negers inhuren. Nergens heb ik deze gezien, behalve in en rondom deze winkels. Na het bezoek aan Takeshita Street was het toch alweer bijna 18:00, dus ben ik maar weer naar huis gegaan.

Dit ging echter niet helemaal vlekkeloos. Het bleek dat ik niet genoeg geld bij me had voor de metro. Eerst heb ik nog geprobeerd al m'n kleingeld in de ticketautomaat te stoppen, in de hoop dat het net genoeg zou zijn, maar dit was uiteraard niet het geval. Zodoende ben ik maar op zoek gegaan naar een ATM, om hier geld te pinnen. Jammer genoeg konden de mensen achter de balies op het station me daar nauwelijks mee helpen in het Engels, waardoor ik zeker 20 minuten ben rondgelopen op het station. Uiteindelijk wel een automaat gevonden, maar deze spuugt blijkbaar niet minder dan 10000 yen uit. Ik was al bang dat de ticketautomaat dit ook niet zou pikken, maar gelukkig was dit wel het geval en ben ik uiteindelijk wel goed thuis gekomen.

Na dit lekkere vrije weekend, kon het echte werk weer beginnen. Ik liep wel een paar dagen raar rond op het kantoor door de spierpijn in m'n benen. Waarschijnlijk was 6 uur rondlopen in het Yoyogi park en daaromheen toch wat overdreven. Gelukkig viel het niemand echt op of wilde niemand aan me toegeven dat ik inderdaad een beetje raar liep.
De medestudenten/collega's bij het instituut zijn erg aardig en behulpzaam. Gisteren heeft een medestudente me tussen haar experimenten door zelfs geholpen een postkantoor te vinden en m'n OV-chip vandaaruit naar Nederland te sturen (deze moest blijkbaar nog gedeactiveerd worden). Af en toe is het nog wel moeilijk om te communiceren met sommige mensen, voor wie engels een lastige taal blijft, maar desalniettemin kan ik prima opschieten met de mensen. Regelmatig ga ik lunchen met ze en zo ben ik deze week in een restaurantje noedels gaan eten en een typisch vleesgerecht waarvan ik de naam helaas alweer vergeten ben. Deze week is er ook een PhD uit de V.S. aangekomen. Heel eerlijk gezegd is het toch wel prettig om nog iemand op het werk te hebben die gemakkelijk in het engels kan communiceren en die een vergelijkbare culturele achtergornd heeft (enigzins).
Qua werkdruk begint het nu langzaam wat meer te worden. Ik sta elke dag toch wel het grootste deel van de tijd op het lab en regelmatig ga ik niet direct om 18:00 naar huis, wat normaliter 'Feierabend' is. Gisteren was wel het toppunt wat dit betreft. Ik was met een experiment bezig dat ten eerste nogal saai was en ten tweede heel lang duurde. Uiteindelijk liep dit experiment tot 19:30 door, waarna het product hieruit nog gedroogd moest worden. Dit duurde ook nog eens tot 21:30. Van m'n begeleider kreeg ik de optie om vandaag terug te komen om het op te ruimen of om te wachten tot het klaar was. Ik heb toch maar voor de laatste optie gekozen, zodat dit weekend lekker vrij zou blijven. Gelukkig waren er nog wel wat andere studenten en ben ik met twee medestudenten wezen eten tijdens het drogen....bij de Chinees....in Japan....haha. Na het drogen moest nog alles worden opgeslagen en worden opgeruimd en was het toch al weer 22:45 voordat ik richting huis ging en bijna 23:30 voordat ik thuis was. Wat me heel erg opviel was dat de stad 's avonds bijna net zo actief is als overdag. Het was in ieder geval niet kaal, wat me wel beviel.
Wat het werk btreft heb ik trouwens nog een foto gemaakt van het toilet. Deze is zowaar uitgerust met armleuning en sproeier. De sproeier heb ik nog niet uitgeprobeerd en ik weet ook niet zeker of ik dat überhaupt ga doen, maar als ik het heb gedaan horen jullie hier natuurlijk van.

Hier in huis is trouwens ook alles in orde. De meeste huisgenoten ken ik nu, alhoewel ik een groot deel maar heel zelden zie. De mensen die ik wel vaak zie, zijn in ieder geval leuk in omgang, zelfs met taalbarriére. De draadloze internetverbinding doet vaak heel erg moeilijk als die opgezet moet worden, maar als die eenmal staat is die wel behoorlijk betrouwbaar. Dit is vooral heel fijn omdat Ceciel weer terug is uit Portugal, nu kunnen we via Skype gesprekken voeren :)

Zoals gezegd is dit weekend weer helemaal vrij en waarschijnlijk ga ik morgen naar 'Akihabara' een soort Walhalla voor nerds met een gigantisch aanbod aan electronica, animewinkels (zelfs eentje van 8 verdiepingen met alleen maar animespullen) en cosplay mensen (mensen die zich kleden als hun favoriete personage uit anime of games). Ik ben erg benieuwd hoeveel ik van deze mensen tegen ga komen. Dit keer zal ik meer m'n best doen om geen fotomomenten te laten liggen en zal ik proberen om weer snel en nieuw verslag aan te maken.

Heel erg leuk trouwens dat zoveel mensen gereageerd hebben op m'n blog. Ik ben erg blij dat jullie het lezen en interessant vinden. Voor nu wens ik iedereen het beste en tot het volgende blogmoment dan maar weer.

Groetjes,
Mike

P.S. Misschien is dit wel een goeie plek om op wat vragen te beantwoorden die in reacties op de vorige blog zijn gesteld.
1) De toiletrol heeft een normaal formaat hoor, waarschijnlijk lijkt het door de hoek waaronder de foto gemaakt is op een soort van keukenrolhouder.
2) Mijn medestudenten zijn niet allemaal Japans, maar wel voornamelijk. De meeste buitenlandse studenten zijn Aziatisch.
3) Japanners zijn trouwens over het algemeen net iets kleiner dan mij, maar waarschijnlijk niet meer dan 10 cm. Er zijn natuurlijk uitzonderingen, maar dit geldt ook de andere kant op. Er zijn ook wel Japanners die even groot zijn of zelfs langer dan mij.